سیزدهم آبان  در حقیقت به معناى واقعى کلمه، یکى از ایام‌الله است؛ فرصتى است براى فکر کردن و استنتاج کردن و بر اساس این استنتاج، آینده را ساختن و براى آینده برنامه‌ریزى کردن؛ چون آینده مال شماست. چگونه حرکت کنیم که بتوانیم خودمان را، ملتمان را، کشورمان را، تاریخمان را، بلکه امت اسلامى را به اوج برسانیم؟ راه چیست؟ این را باید با تفکر و تدبر در این عبرتها به دست آورد. یکى از این عبرتها در همین سیزدهم آبان است. قدرت الهى از یک طرف - که همه‌چیز در همین جمله‌ى «قدرت الهى» مندرج است - و بعد اراده‌ى مبارزه و ایستادگى در راه مبارزه، که متکى به قدرت الهى و توفیق الهى است، از طرف دیگر، سیزدهم آبان را یک برجستگى بخشیده است.

 مقام معظم رهبری

 زمانه همه چیز را کهنه می کند به جز خون شهیدان

کوچه هامان را بنام شهدا کردیم

تا هر وقت نشانی منزلمان را میدهیم

بدانیم از گذرگاه کدام شهید با آرامش به خانه میرسیم

بسم رب الشهدا

در خرداد ماه سال 1337 در روز جمعه،روز نزول رحمت الهی در شهرستان سرخس،آخرین فرزند خانواده ی حاج صادق خادم الشریعه تولد یافت و موجی از شادی به همراه خود آورد.عشق به دین و قرآن و اهل بیت عصمت برجسته ترین ویژگی این خانواده به شمار می رفت وبر همین اساس با الهام از نام مقدس منجی جهان بشریت حضرت ولی عصر عجل الله فرجه الشریف برای نوزاد وپسر خود نام محمد مهدی را برگزیدند.هویت او با این نام شریف متبرک یافت واسم او زینت بخش خانواده شد.ازهمان سنین کودکی به فراگیری آموزش های دینی پرداخت وبا علاقه ی تمام پا به مدرسه گذاشت وتحصیلات خود را آغاز کرد ودر سنین نوجوانی در همگامی وهمراهی با انقلابیون و حضور در سپاه و عرصه های جهاد مسلحانه نمونه بود و...سرانجام روز 31 اردیبهشت 1361 از راه رسید و افول ستاره ی سحری را به همراه آورد.خادم الشریعه همچون هلالی ناتمام به خسوف گرایید وبه آرزوی دیرینه ی خود رسید

از زبان هم رزم ایشان(سید محمد حسینی)

به عنوان بی سیم چی فرماندهی،در تیپ21امام رضا در منطقه ی عمومی بستان خدمت می کردم.مأموریت تیپ،پدافند از موقعیت استراتژیک چزابه بود.زمانی که فرمانده ی خط چزابه شهید شد،معاون تیپ(شهید چراغچی)جهت بررسی اوضاع به خط رفت.با بی سیم با موقعیت ایشان تماس گرفتیم،خادم الشریعه از ایشان پرسید:برادر علیزاده چه شد؟

چراغچی از پشت بی سیم جواب داد:علیزاده رفت رجایی.

من یادم هست در آن زمان کدی برای شهادت نداشتیم که بخواهیم شهادت را با کد ورمز بازگو کنیم.اما چراغچی به طور ابتکاری این کلمه را گفت:"رفت رجایی"اینطوری تداعی می کرد رفت پیش شهید رجایی و رجایی هم در آن زمان شهید شده بود.فراموش نمی کنم زمانیکه به چهره ی خادم الشریعه نگاه کردم دیدم اشک هایش از چشمانش سرازیر شد اما صدایش کوچک ترین تغییری نکرد.که در صورت شنود بی سیم توسط دشمن،از این قضیه سوء استفاده نکند.با دیده ی گریان ولی با صدای محکم،با بی سیم به چراغچی گفت:"خیلی خوب،شما برگردید اینجا،ان شاء الله ماهم می رویم."

والبته طولی نکشید که هر دو بزرگوار به فاصله ی کمی از هم به فیض شهادت نائل شدند.